اهمیت برنامه‌ریزی شهری برای کاهش فقر و محرومیت
تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۴۸۸۶۸
برنامه‌ریزی شهری نقشی تحول‌آفرین در بهبود کیفیت زندگی همه جوامع ایفا می‌کند و مسئولیت مهمی برای مقابله با فقر دارد. با بهره‌گیری صحیح از این گزینه می‌توان با بررسی جنبه‌های مختلف زندگی، محیط‌های فراگیر و پایداری در شهرها داشت.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مناطق شهری تا ۲۰۵۰ بیش از ۷۰ درصد از جمعیت جهان را در خود جای خواهند داد، بنابراین برنامه‌ریزی شهری مناسب برای اطمینان از اینکه مناطق آینده مکان‌هایی امن و انعطاف‌پذیر به‌ویژه برای فقیرترین ساکنان زمین باشند امری حیاتی به‌نظر می‌رسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برنامه‌ریزی نقشی تحول‌آفرین در بهبود کیفیت زندگی همه جوامع ایفا می‌کند و مسئولیت مهمی برای مقابله با فقر دارد. همچنین این پتانسیل را دارد که رفاه جوامع را با دسترسی مردم به خدمات، امکانات رفاهی و فرصت‌های اقتصادی افزایش دهد؛ با این حال برنامه‌ریزی شهری به‌طور فزاینده‌ای از زندگی مردم جدا شده است، زیرا در انجام آن بسیاری از مسائل و نیازهای ضروری مردم در نظر گرفته نمی‌شود. در عین حال بسیاری از بحث‌های سیاسی و رسانه‌ای انجام‌گرفته در مورد آینده برنامه‌ریزی به بحث در مورد مقررات‌زدایی تبدیل شده است.
برنامه‌ریزی شهری چیست؟برنامه‌ریزی شهری یک حوزه میان رشته‌ای و پویا است که به بررسی چگونگی تغییر سیاست‌ها در پاسخ به نیازهای جامعه، رشد جمعیت، تغییرات سبک زندگی و نیازهای جمعیت در حال تغییر می‌پردازد. دامنه تکنیک‌های برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای معاصر از بررسی، تحلیل، طراحی و اجرا در زمینه‌هایی مانند معماری، مهندسی عمران و شهرسازی، سلامت عمومی، اقتصاد و جغرافیا گرفته تا تلاش برای درک بیشتر رفاه مردم، کنترل کاربری زمین، طراحی محیط‌های شهری و بهبود محیط طبیعی گسترده است.
برنامه‌ریزی نقش مهمی در ارتقای کیفیت زندگی در مناطق شهری دارد و نوعی حامی حیاتی برای مقابله با فقر و پشت سر گذاشتن محرومیت‌های جوامع ساکن شهرها به‌شمار می‌رود. برنامه‌ریزی شهری آگاهانه با پتانسیل خود برای گسترش خدمات در دسترس و فرصت‌های اقتصادی می‌تواند به بازآفرینی ارتباط میان افراد، ایجاد امکانات سلامتی عمومی و ارتقای عدالت اجتماعی کمک کند. جنبش برنامه‌ریزی از جنبش سلامت عمومی و محله‌های فقیرنشین ویکتوریا در قرن نوزدهم سرچشمه گرفت که در آن برنامه‌ریزی از سطوح ابتدایی فراتر رفت و شامل طراحی جامعه و جداسازی اجتماعی شد تا شیوه بهتر زندگی کردن را بعد از عبور از دو جنگ جهانی به مردم ارائه دهد. با این حال دوره پس از جنگ شاهد کاهش اهداف صریح اجتماعی برنامه‌ریزی و تمرکز بیشتر بر حرفه‌ای‌گرایی فنی بود، تا آنجا که بسیاری از مردم در شهرهای سراسر جهان همچنان در مسکن‌های اجتماعی طراحی‌شده با نیت خوب اما اشتباه دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ زندگی می‌کنند.
چارچوب سیاست‌های برنامه‌ریزی شهری در مقابله با فقرتحقیقات امروزی شواهدی را نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی می‌تواند با ادغام بهتر با بخش‌هایی مانند بازسازی و سلامت و ارتباط مجدد با مسائلی که برای مردم محلی اهمیت دارد، نقش بسیار مثبت‌تری ایفا کند. این بررسی‌ها حاکی از آن است که بدون سیگنال روشنی از سوی دولت مبنی بر اینکه برنامه‌ریزی برای کاهش فقر باید یک اولویت کلیدی باشد، این اقدام نمی‌تواند فقر را کاهش دهد و عدالت اجتماعی را ارتقا ببخشد. بنابراین وظایف قانونی جدید در زمینه کاهش فقر باید معرفی شود و برنامه‌ریزان باید نشان دهند که چگونه عملکرد آن‌ها در مناطق شهری باعث زدودن فقر می‌شود. چارچوب سیاست برنامه‌ریزی ملی و دستورالعمل‌های برنامه‌ریزی جدید نیز به بازنگری اساسی نیاز دارد تا اطمینان حاصل شود که پایداری اجتماعی در برنامه‌ریزی به رسمیت شناخته شده است تا در مورد تأثیر برنامه‌ریزی بر جوامع شفافیت وجود داشته باشد.
فقدان یک سیاست شهری روشن در برنامه‌ریزی برای کاهش فقر با مشکلات متعددی برای بسیاری از جوامع همراه است و بخشی از راه‌حل این مشکلات باید شامل برنامه‌ریزی گسترده‌تر در سیاست اجتماعی و درک چگونگی برنامه‌ریزی برای جوامعی باشد که با مسائلی مانند طرد اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. یکی دیگر از چالش‌های اصلی در تضمین نتایج عادلانه‌تر از برنامه‌ریزی، رفتار بخش خصوصی است که اغلب نقش مسلط در فرآیند توسعه دارد، زیرا در اکثر نقاط جهان اصلاحات برنامه‌ریزی، مبتنی بر مقررات‌زدایی از سیستم است. با این حال فرصت بزرگی برای همسو کردن اهداف بخش دولتی و خصوصی برای تضمین منافع عمومی پایدار وجود دارد. این امر مستلزم تمرکز فزاینده بر مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها در عصری است که مقررات برنامه‌ریزی در حال کاهش هستند.
برنامه‌ریزی با تمرکز بر محرومیت‌زدایی و ریشه‌کن کردن فقر نیازمند مهارت‌های بالای برنامه‌ریزان و ایجاد فرصت‌هایی برای افزایش درک آن‌ها از مناطق شهری و چگونگی تأثیر عملکرد آن‌ها بر نحوه زندگی مردم در این مناطق است. گزارش توسعه شهری فراگیر و پایدار با طراحی نیز نشان می‌دهد که مقابله با فقر شهری و توجه به مظاهر فضایی آن برای توسعه اقتصادی و اجتماعی ملی بسیار مهم است. این گزارش به بررسی موانع کلیدی برای پرداختن به فقر شهری از جمله منابع عمومی محدود موجود برای مقابله با چنین چالش عظیمی، در کشورهای در حال توسعه می‌پردازد و این امر را مورد توجه قرار می‌دهد که چگونه انگیزه‌های سیاسی، برنامه‌ریزی برای محله‌های فقیر نشین را پیچیده می‌کند و ظرفیت برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری در سطح منطقه‌ای را پایین می‌آورد. به این ترتیب اشاره می‌کند که نمونه‌های بسیاری از شیوه‌های برنامه‌ریزی بهتر در سراسر جهان وجود دارد که شامل موارد زیر است.
تلاش برای توسعه راهبردهای ملی برای توسعه شهری و کاهش فقر برنامه‌ریزی پیش‌بینی شده برای رشد شهری و تغییرات آب‌وهوایی برنامه‌ریزی فضایی و هماهنگی کاربری‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها برنامه‌ریزی مشارکتی و مشارکت اجتماعی ساخت املاک برای فقرا شفافیت و پاسخگویی نهادی از طریق طرح‌هایی مانند بودجه مشارکتی شهرداریاین اقدامات روی هم رفته، برنامه‌ریزی برای توسعه شهری فراگیر و پایدار را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد و یک جنبش بین‌المللی برای تمرکز بر ریشه‌کنی فقر ایجاد می‌کند.
برنامه‌ریزی شهری برای مقابله با فقرتعیین سطح فقر در محله‌های محروم از بیکاری، هزینه‌های بالای مسکن، آموزش ضعیف، سطح پایین تحصیلات، نابرابری‌های بهداشتی و سطح پایین مشارکت در زندگی اجتماعی، به عوامل مختلفی بستگی دارد. به‌رغم جداسازی اجتماعی که جنبش برنامه‌ریزی آن را به وجود آورده است، سیاست‌های برنامه‌ریزی صحیح توانایی ایجاد اتصالات بینابینی و به‌هم‌پیوستگی میان شهرداری‌ها و مسئولان را برای کاهش تفاوت‌های اجتماعی و فاصله‌های طبقاتی میان مردم و گروه‌های اجتماعی دارد. با کاهش این فاصله‌ها و زندگی کردن افراد ثروتمند و فقیر در کنار یکدیگر می‌توان ثبات اجتماعی و همچنین قدرت رقابتی شهرها را افزایش داد.
در ادامه با نمونه‌هایی از برنامه‌ریزی شهری برای مقابله با فقر و محرومیت آشنا می‌شویم که مزایای وجود رابطه مثبت میان این دو عامل اجتماعی را نشان می‌دهند، زیرا برنامه‌ریزی شهری چنانچه به درستی انجام شود، به‌طرز شگفت‌آوری به مبارزه جهانی علیه فقر و محرومیت کمک می‌کند.
کالیکوت، هندوستانمردم کالیکوت هند با ۴۳۷ هزار نفر جمعیت برای شغل، تحصیل، مراقبت‌های درمانی و بهداشت و نیازهای تجاری به شهر وابسته هستند. بانک توسعه آسیایی در کنار شهرداری کاهش فقر را به‌عنوان بخش کلیدی توسعه معرفی کرده است. با کمبود زمین برای مسکن ارزان‌قیمت، کنار گذاشتن فقرا از تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و افزایش وقوع جرم در این شهر، برنامه‌ای برای کاهش فقر با تمرکز بر توسعه شهر پایدار اجرا شد که کالیکوت تا ۲۰۲۰ عاری از زاغه‌ها و حلبی‌آبادها شود.
برنامه‌ریزی شهری پایدار، ستون فقرات کاهش فقر و محرومیت از طریق بهبود محله‌های فقیرنشین در این شهر بود و با بهبود زیرساخت‌ها و خدمات اولیه در تمام زاغه‌ها، سر و سامان دادن با شرایط سرپناه‌ها و افزایش توانایی منابع انسانی فقیر انجام گرفت. مداخلات شامل پوشش و تقویت گسترده برنامه‌های محرومیت‌زدایی و کاهش فقر در حال اجرا و ظرفیت‌سازی سازمان‌های غیردولتی محلی شد.
کالوکان فیلیپین با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر که ۲۳ درصد آن بیکار هستند، شرایطی مشابه با کالیکوت دارد. دولت، برنامه‌ریزان و متصدیان امور شهری در سال ۲۰۰۲ به راه‌اندازی «برنامه شهر بدون زاغه» پرداختند که هدف آن فراهم کردن فرصتی برای خانواده‌های کم و متوسط درآمد برای به‌دست آوردن مسکن مناسب با هزینه‌های مقرون‌به‌صرفه بود. این برنامه با حمایت بانک جهانی به مرحله اجرا درآمد و با توسعه تلاش برای انسجام برنامه‌های شهری در حال اجرا، به گسترش منابع برای مناطق محروم شهری کالوکان منجر شد. این برنامه به بهبود شرایط زندگی فقرای شهری با ارتقای استراتژی‌های توسعه شهر و ارتقای سطح زاغه‌ها در شهر متعهد بود.
دانانگ، ویتنامدانانگ یک منطقه کلیدی اقتصادی در مرکز ویتنام است که ۷۴۰ هزار سکنه دارد که ۸۰ درصد آن‌ها در منطقه شهری زندگی می‌کنند. با این وجود مسکن‌سازی غیر استاندارد در سرتاسر شهر دانانگ گسترش دارد. بنابراین بانک توسعه آسیایی همراه با دولت و برنامه‌ریزان شهری کمک کردند با ایجاد شالوده‌ای جدید، سیستم تأمین آب را جهت ارتقای مدیریت شهری با ثبات ارتقا دهند. آن‌ها علاوه بر این اقدام از طریق ایجاد شغل‌های بیشتر و ارائه راه‌حل‌های مناسب برای مقابله با دغدغه‌های اجتماعی نظیر خدمات سلامت، برنامه‌هایی متمرکز بر کاهش فقر راه‌اندازی کردند. دانانگ در حال حاضر با محدودیت بودجه برای توسعه مواجه است، با این حال مسلم است مناطق شهری آن‌ها به زودی عاری از زاغه‌ها خواهد شد و برای شهروندان این شهر موقعیت اجتماعی خوبی فراهم خواهد آورد.
کد خبر 706534منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرهای جهان اقدامات شهرهای جهان برنامه ریزی شهری توسعه شهری برنامه ریزی توسعه شهری طرح توسعه شهری توسعه شهر توسعه شهرها طرح هاي توسعه شهري نظام برنامه ريزي شهري برنامه ریزی اصولی محرومیت زدایی پروژه محرومیت زدایی اخبار شهری خبرهای شهری برنامه ریزان شهری کاهش فقر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق برای مقابله با فقر برنامه ریزی شهری برنامه ریزی برنامه ریزی برنامه ریزی فقر و محرومیت برای کاهش فقر برنامه ریزان کاهش فقر برای توسعه مناطق شهری توسعه شهر زاغه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۴۸۸۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تلخی‌های عدم تحقق اهداف برنامه ششم توسعه در کشور حس می‌شود
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز یزد، جعفر رحمانی در نشست تبیین مبانی و احکام برنامه هفتم توسعه کشور که صبح امروز با حضور معاون امور برنامه‌های توسعه امور برنامه‌ریزی سازمان برنامه و بودجه کشور و جمعی از معاونان برنامه و بودجه (طرح و برنامه) دستگاه‌های اجرایی در محل سالن اندیشه این سازمان برگزار شد؛ از نتایج اجرایی نشدن کامل برنامه ششم توسعه مانند عدم تحقق رشد اقتصادی در دهه ۹۰ شمسی سخن گفت.
رحمانی با تاکید بر اینکه اجرای کامل این برنامه و به ویژه استقرار نظام درآمد-هزینه استانی می‌تواند جهش تولید با مشارکت مردم را تسریع کند، گفت: متاسفانه تلخی‌های عدم تحقق اهداف برنامه ششم توسعه در کشور حس می‌شود و بر همین اساس باید در اجرای برنامه هفتم توسعه اهتمام ویژه‌ای داشته باشیم.
وی با بیان اینکه برنامه ششم توسعه کشور از برنامه‌های توسعه‌ای ناموفق کشور بود و تنها فقط ۳۰ درصد از آن محقق شده است، افزود: اگر برنامه‌ای را به نحو احسن تدوین، اما درست اجرا نکنیم، نتیجه آن کاهش سرمایه‌های اجتماعی و عدم اعتماد مردم نسبت به برنامه‌ریزی میان مدت و بلند مدت در کشور خواهد شد.
رحمانی ناترازی‌های انرژی و مالی در کشور را جدی خواند و گفت: برنامه هفتم توسعه با تغییر نگرش و به صورت مساله محور و با تاکید بر رشد فراگیر تدوین شده و دو اصل اولویت‌بندی درست و سازوکار انگیزشی کارا و اثربخش در آن دیده شده است.
وی با تاکید بر اینکه همه مدیران استانی و مقامات کشوری در مقابل نسل آینده کشور مسئولیت دارند تا در پنج سال آینده ایرانی آبادتر بسازند، گفت: برنامه هفتم توسعه کشور متفاوت‌تر از سایر برنامه‌های توسعه‌ای قبلی در کشور است چرا که ضمن ایجاد انگیزه در افراد می‌تواند تحول در نظام اداری ایجاد کند و به تبع آن بسیاری از مشکلات و گرفتاری‌های مردم در پایان اجرای این برنامه مرتفع خواهد شد.
معاون آمار و برنامه‌ریزی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان یزد با اشاره به شعار سال و تحقق آن، جهش تولید با مشارکت مردم را تنها از مسیر پایبندی به اصول برنامه هفتم توسعه کشور امکان پذیر دانست و بیان داشت: نیاز داریم برای نقش دادن به مردم در رسیدن به رشد اقتصاد و جهش تولید، بار دیگر اعتماد را به آنان بگردانیم که این امر مستلزم تلاش جدی همگان است و استقرار جدی نظام درآمد- هزینه استانی می‌تواند نقش موثرتری به استان‌ها در ۵ سال آینده بدهد.
رحمانی با بیان اینکه رشد اقتصادی در کشور کیک اقتصاد را بزرگتر کرده و موجب آن می‌شود که مردم بیشتری از آن منفعت ببرند، اظهار داشت: خوشبختانه دولت سیزدهم در ابتدا با نگاه ویژه به برنامه محوری در صدد اداره کشور به صورت عقلانی است و پیشران‌ها، مسائل بحران‌ساز و بستر‌ها در برنامه هفتم توسعه به درستی دیده شده است.
وی با یادآوری اینکه استان یزد در برنامه محوری در کشور پیشرو بوده و تاکنون برنامه‌های تحولی زیادی همچون یزدِنوین، یزدِ بهره‌ور و یزدِ نوآور را تدوین و به مرحله اجرا گذاشته است، تاکید کرد: راهی جزء اینکه طبق برنامه اصولی و عقلانی در کشور و به تبع آن در استان شروع کنیم به اصلاح ساختار‌ها و رفع ناترازی‌های موجود بپردازیم وجود ندارد.
در ادامه این نشست افشین کسالائی معاون امور برنامه‌های توسعه امور برنامه‌ریزی سازمان برنامه و بودجه کشور به تجزیه و تحلیل نظام برنامه‌ریزی کشور و تبیین نقشه‌راه برنامه هفتم توسعه پرداخت و با بیان اینکه برای تحقق اهداف در استان‌ها باید به سمت برنامه‌محوری حرکت کرد، اظهار داشت: برنامه‌های عملیاتی ستون فقرات نظام برنامه‌ریزی است.
به گفته معاون امور برنامه‌های توسعه امور برنامه‌ریزی سازمان برنامه و بودجه کشور، اجرایی شدن برنامه هفتم توسعه تنها بر منابع عمومی متکی نیست و خلق و تجهیز منابع جدید، باید توسط مدیران در نظر گرفته شود.
کسلائیی با اشاره به اینکه برنامه هفتم توسعه علاوه بر ترسیم وضع موجود، آینده اقتصاد و توسعه کشور در سطوح متعدد را مورد توجه قرار داده است، بیان داشت: برنامه هفتم توسعه ناگزیر به برنامه محور بودن است و برای اولین بار این برنامه با پارادایم رشد فراگیر و مبتنی بر سه سطح اصلی‌ترین پیشران‌ها، رد مهمترین بحران‌ها و خلق مهمترین بستر‌های پیشرفت کشور ترسیم شده است.
در پایان این نشست حاضرین به طرح سوالات و ابهامات خود در خصوص این برنامه پرداختند و نظرات و دیدگاه‌هایشان را نیز بیان کردند.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان میشوند